بیوگرافی زهره فکور صبور
تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۹۴۳۲۲
بیوگرافی زهره فکور صبور بازیگر و مدل با عکس های شخصی و ناگفته هایی از ازدواج و همسرش تا شهرت و علت فوت او را می خوانید ناطقان: زهره فکور صبور متولد 1 فروردین 1357 در تهران ، بازیگر سینما و تلویزیون است
فارغ التحصیل مقطع دیپلم می باشد که فعالیت خود را از تئاتر شروع کرد و حالا در تلویزیونی حضور دارد و کنار بازی ، کارهای طراحی و دوخت هم انجام می دهد
خانواده و اصالت
در تهران از پدر کرمانشاهی و مادر سمنانی به دنیا آمد ، فرزند آخر خانواده است و یک برادر و سه خواهر دارد که با برادرش رابطه صمیمانه تری دارد
[yektanet.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شروع از تئاتر
در تمام طول زندگیم به تنها چیزی که فکر نمی کردم بازیگر شدن بود
سال 1375 وقتی 18 ساله بودم بعد از گرفتن دیپلم به پیشنهاد یکی از دوستانم که در عرصه تئاتر کودک فعالیت می کرد تجربه کوتاهی در تئاتر را بدست آوردم
بعد از این تئاتر با گرواهی از دانشجویان تئاتر آشنا شدم و در نمایشنامه«هملت» ایفای نقش کردم و از آن پس بود که بازیگری برایم جدی تر شد
کلاس بازیگری تا جلوی دوربین
بعد از حضور در کلاس های بازیگری حمید سمندریان به تئاتر بازگشت سپس سال 1377 برای بازی در سریال «باغ کوچک بی بی گل» تست داد و پذیرفته شد
بعد از این سریال در فیلم «روزگار جوانی» به کارگردانی شاپور قریب بازی کرد
سال 1382 در سریال مسافری از هند حضور داشت تا اینکه سریال ریحانه ، نرگس و کارآگاهان در سال 87 و دلنوازان در سال 88 چهره اش را شناخته تر کرد
تغذیه و گیاه خواری
من از بچگی زیاد ورزش می کردم و زمانی که وارد بازیگری شدم این فعالیت کم شد ولی با این حال گیاهخوار هستم و غذاهایی آب پز و بخار پز علاقه دارم
رابطه با هنرمندان
اخلاقی که دارم که نمی دانم خوب است یا بد ، اونم اینکه دوستان خیلی صمیمیم ، دوستانی هستند که از دوران بچگی با آن ها دوست بودم
هیچ وقت نتوانستم سریع دوست صمیمی برای خودم پیدا کنم ولی سعی می کنم با تمام بازیگران رابطه خوبی داشته باشم
غذای بیرون باب میلم نیست
اگر برای تفریح بیرون بروم ترجیح می دهم به یک سینما بروم تا به یک رستوران و اگر به رستوران بروم سعی می‌کنم غذاهای خیلی سبک مانند سوپ و سالاد بخورم
بهترین و بدترین اخلاق
بدترین اخلاقم این است که حرف مردم خیلی روی من تاثیر می گذارد
با یک حرف خیلی ناراحت و با یک حرف خیلی خوشحال می شوم و به نظرم بهترین اخلاقم این هست که خیلی سریع می بخشم
شغل دوم
من از بچگی عاشق خیاطی و بافتنی بودم ، در چند سالی که کمتر کار می کردم ، دوره های طراحی دوخت و طراحی پارچه را هم آموزش دیدم و اکنون در کنار بازیگری کارهای طراحی و دوخت انجام می دهم
فیلم مورد علاقه
کازابلانکا را همیشه دوست داشتم و بعد از این همه دیدن، باز هم برایم جذابیت دارد
ورود به مدلینگ
خانم بازیگر از سال 1396 که 39 ساله شد بصورت جدی وارد عرصه مدلینگ و تبلیغ محصولات شرکت های و برندهای مختلف لباس شده است
ازدواج
زهره فکور صبور ازدواج کرده و متاهل بود
آب نوشیدنی مورد علاقه
به شدت اهل نوشیدنی های طبیعی و مایعات هستم ، اصلا از نوشابه ها و آبمیوه های آماده استفاده نمی كنم در عوض میوه های هر فصلی را می خرم و با آنها نوشیدنی های خوشمزه درست می كنم ، در مجموع لذت بخش ترین نوشیدنی من آب است
تفریح کودکی
در کودکی بیشتر تفریحی شنا کردن بود ، ولی تمام بازی های بچگی مثل گرگم به هوا و لی لی بازی را دوست داشتم
در کل بازی های دوران کودکی را بیشتر از بازی های بچه های الان دوست دارم
خودکشی زهره فکور صبور
متاسفانه زهره فکور صبور روز چهارشنبه 11 اسفند 1400 در سن 43 سالگی درگذشت ، گفته شده او به دلیل استفاده زیاد از قرص جان خود را از دست داده است
کار سینمایی
● بوی گل سرخ – 1380
● دوشیزه باران – 1386
● کنسرت روی آب – 1389
● یه دروغ کوچولو – 1390
● مشت زن – 1391
● جزیره – 1398
● ناک اوت – 1398
شبکه خانگی
● عروس بندر – 1397
● سه دزد و چند تای دیگه – 1398
Zohreh Fakoor-Saboor
فیلم تلویزیونی
● انار – 1396
● بامن بمان دخترم – 1390
● سجل – 1389
● بگو که رویا نیست – 1387
● من، تو، او 1387
● الفبا – 1386
● آخرین اجرا – 1386
فیلم تلویزیونی
● غبار نور – 1378 – 1375
● آژانس دوستی – 1376
● باغ کوچک بی بی گل – 1377
● روزگار جوانی – 1377
● یکی بود، یکی نبود – 1378
● کاشانه – 1378
● همسفر – 1379
● نیستان – 1379
● گروه هفت – 1380
● روزهای آرزو – 1380
● سه، پنج، دو – 1381
● مسافری از هند – 1382
● مسافر پردردسر – 1382
● کمکم کن – 1383
● فصل زرد – 1383
● ریحانه – 1384
● نرگس – 1385
● از نفس افتاده – 1385
● آدمخوار – 1385
● کارآگاهان – 1387
● روزهای زیبا – 1387
● دلنوازان – 1388
● پایتخت 3 – 93–1392
● دردسرهای عظیم – 1394
● دردسرهای عظیم 2 – 1395
● پنچری – 1396
● دنگ و فنگ روزگار – 1397
● کامیون – 1399
برچسب ها: بیوگرافی ، ناطقان ، بازیگر ، فوت
منبع: ناطقان
کلیدواژه: بیوگرافی ناطقان بازیگر فوت زهره فکور صبور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۹۴۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روزهای تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان